محمود کریمی: تمام روضه‌هایم را می‌دهم و یک «سلام فرمانده» این بچه‌ها را می‌گیرم
تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۰۸۲۱۹
محمود کریمی مداح اهل بیت (ع) در مراسم شب شهادت امام صادق (ع) در هیأت رایةالعباس (ع) که با حضور ابوذر روحی هم برگزار شد، با بیان اینکه جهاد تبیین به معنای دفاع منطقی است، اظهار داشت: اینکه دشمن از «سلام فرمانده» بدش می‌آید و می‌کوبد و عده‌ای هم از داخل آن را از پشت می‌زنند، نشان دهنده اثرگذاری آن است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خدا خواست و این سرود گرفت
وی با اشاره به اینکه ۳۱۳ نفر از شمال به جمکران رفتند و این نماهنگ را اجرا کردند، گفت: خدا خواست و شد. تمام روضه‌هایم را می‌دهم و یک «سلام فرمانده» این بچه‌ها را می‌گیرم. خدا خواست و این سرود گرفت. با خدا دادگان ستیزه مکن که خدا داده را خدا داده.
کریمی با بیان اینکه برخی از این سرود ایراد می‌گیرند، خوب بدانید برخی هم می‌گویند این انتقادات از روی حسادت است، تصریح کرد: آن طرفی‌ها دردشان آمده است و باید حرفی بزنند و توقعی جز این نیست. می‌گویند تشویق به جنگ است که اصلاً این طور نیست. باید معنی صلح را با سازش و تسلیم به دست بیاریم. صلح یعنی هردو طرف به هم احترام متقابل داشته باشند. اینکه دیگری زور بگوید ما بگوییم چشم، این سازش است. برخی این را صلح تعریف می‌کنند در صورتی که این خفت است
سال‌ها نوحه خواندم، اما فردی گفت سلام فرمانده و همه آن را می‌خوانند
این مداح اهل بیت (ع) تصریح کرد: اینکه دشمن زور بگوید، به بچه‌های ما توهین و بی‌ادبی کند، خوب نیست! سلیقه بچه‌های ماست که به امام زمانش بگوید سلام فرمانده. زمانی که می‌گویی خوب نیست به بچه‌های ما هم بی‌ادبی می‌کنی.
وی افزود: سال‌ها من نوحه خواندم و دیگران هم خواندند، اما فردی گفت «سلام فرمانده» و امروز همه آن را می‌خوانند. این را خدا خواسته است. خودتان را جلوی سیلی که امام زمان (عج) راه انداخته است، قرار ندهید. شما را خواهد کند. این همه نوحه خوانده شده است، اما یک نفر گفت «آمدم‌ای شاه پناهم بده» و این شد.
محمود کریمی: تمام روضه‌هایم را می‌دهم و یک «سلام فرمانده» این بچه‌ها را می‌گیرم
این کار با پول هیچ نهادی ساخته نشده است
کریمی گفت: برخی می‌گویند این کار حمایت شده است؛ در حالی که نه از پول سازمان اوقاف و امور خیریه، نه سازمان تبلیغات اسلامی و نه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایت شده است. این کار با کمک عاشقان امام زمان (عج) خوانده شد تا هیچ نهادی نتواند بگوید این کار را ما کردیم. اگر آن‌ها درست کن بودند، تا الان کرده بودید.
این مداح اهل بیت (ع) با اشاره به اینکه برخی از من انتقاد کردند که چرا گفتی روضه نیایید و بروید کنسرت! گفت: در ورزشگاه مردم جمع شدند و گفتند «عزیزم حسین» یا «ای لشگر صاحب زمان» و ... کنسرت است! بگویید دردم آمده است و می‌خواهم حرفی بزنم.
کار خوب است که امام زمان (عج) نگاه کند
وی در پایان خاطرنشان کرد: بیایید و دلتان را صاف کنید و کاری این چنین بسازید. به خدا امام زمان (عج) نگاه خواهد کرد. کار خوب است که امام زمان (عج) نگاه کند.
این مداح اهل بیت (ع) در پایان یاد همه شهدای دفاع مقدس، مدافعان حرم و جان باختگان حادثه ساختمان متروپل آبادان را گرامی داشت.
منبع : خبر آنلاین
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: سلام فرمانده محمود کریمی سلام فرمانده مداح اهل بیت امام زمان بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۰۸۲۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیا در آغوشم؛ به یاد «حسین بختیاری» که بهار پر کشید
به گزارش مبلغ، روایت زیر دریافتی ادبی از اشعار روضه های زنده یاد «حسین بختیاری» است که به نقل از مجله خیمه منتشر شده است. حسین بختیاری، مداح جوانی که در تلاش برای زنده‌کردن سبک های قدیمی روضه خوانی بود و شعرهای خاصی می‌خواند. او در نوروز ۱۴۰۳ درگذشت. متن کامل این روایت ادبی را در این شب زیارتی امام حسین(ع) در زیر می خوانید:
قلبت ایستاد، «و قاف، حرف اول قلب است/ آن‌جا که نبض واژه‌های تو دلتنگ می‌شود»
بهار است و در خیابان بهار، سیل باران چشم‌ها، قلب تو را می‌برند تا حرم سیدالکریم. آن‌جا ایستاده در انبوه چشم‌های بُهت زده و اشک‌های خشکیده روی گونه‌ها و بغض‌های گلوگیر، پدرت می‌آید چنان که «الفِ قامت او، دال» و «همهٔ هستی او در کف گودال»؛ کسی ناله سر می‌دهد: «خمیده، خمیده، رسیدم به تو / شکستم، شکستم، دم جسم تو» همه بی‌اختیار، نوحه می‌کنند: «جوانان بنی‌هاشم بیایید…»
*
قلبت ایستاد، «و قاف، حرف اول قبله است/ آن‌جا که شعر تو آواز می‌شود»: «کفن که دست مرا بست، دست تو باز است/ و دست باز تو یعنی بیا در آغوشم»
کسی هست که بداند این بیت از کیست؟
آن واژه‌ها، آن تک بیت‌های تَرانگیز، آن تکه‌های طنین‌دار، موجی شدند جوشیده از جنازهٔ تو. جاری، میانهٔ امواج ناکجاهایی که هم حقیقت‌اند و هم مجاز. آن بیت‌ها که خوانده بودی، باران شدند در آغاز این بهار: «مگر که صحبت ما، صحبت رفاقت نیست/ بغل بگیر مرا، احتیاج من بغل است»
می دانی، بعد رفتنت، این دل‌گویه‌ات، مثل رنگین کمان، همه‌جا پخش شد که گفته بودی: «من کیفی که در خونهٔ امام حسین کردم و زندگی‌ای که کردم، شاید پادشاه‌ها نکرده باشن… اون‌قدر به من خوش گذشته…»
*
قلبت ایستاد، «و قاف حرف اول قاصدک است/ آن‌جا که شعر برای تو پرواز می‌شود»
صدایت بین «پیج»ها پیچید که خوانده بودی: «شعرهایم همگی درد فراق است، ببخش» ولی چه زود، از روزگار فراق گذر کردی و به دلبر رسیدی. چنان‌که رفیقت سرود: «برادر رفتی و ما را غمی جانکاه می‌ماند/ طریق وصل دلبر را، دلی همراه می‌ماند»
*
قلبت ایستاد، «این واژه‌های عاریه‌ای را ببین چه سان / در سوگ قاف عشق، چه بی‌بال می‌شود»
آنک، بذر جسمت را در آستان سیدالکریم کاشته اند. تا چشم کار می‌کرد، باران اشک بود که آبیاری‌ات کنند. باز زمزمهٔ صدای این شعر روضهٔ تو بلند می‌شود: «من آخرش همه را می‌کشم به سوی حرم/ که عشق را سر هر کوچه جار باید زد»
«تا نگاه می‌کنی، وقت رفتن است»؛ که آن صدای کشیدهٔ تو، بندی از زیارت اربعین را درآیین کاشت جسم، فریاد می‌زند: «یا رحمة الله الواسعة و یا باب نجاة الاُمة»
همه کشیده و بلند می‌گویند: «یااااا حسین».
باز صدای تو در فضا می‌پیچد: «صد شکر می‌کنم که به لطف خدای خویش/ عمرم به روضه‌خوانی آن پاره تن گذشت»
*
قلبت ایستاد، «و قاف حرف اول قلب است/ آن‌جا که یاد تو تکثیر می‌شود»
* ابیات «و قاف» برگرفته از شعر زنده یاد قیصر امین پور است
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود